کد مطلب:24541 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

كمال آدمي چيست و چگونه مي توان به آن رسيد؟

سوال شما، پرسشي است بسيار عميق و اساسي ؛ چرا كه پاسخ اين پرسش همانند قطب نمايي است كه جهت حركت وجود آدمي را تعيين مي كند و نقش بسياراساسي در زندگي او دارد .به راستي ( از ديدگاه اسلام ) كمال چيست وچگونه مي توان به آن رسيد؟ در اين جا يك اصل مورد وفاق است وآن ( ( حركت به سوي كمال ) ) است . گويي اين حقيقت در فطرت همه آدميان نهاده شده و همگان براي نيل به اين كمال در حركتند؛ گرچه در انتخاب هدف و مسير دچار خطا و لغزش هاي فراواني مي گردند.اما كمال آدمي چيست ؟ كمال انسان گسترش وجودي او در دو عرصه معرفت و عمل است . هر مقدار در اين دو عرصه كوشاتر باشد، به كمال نزديك تر شده است . در بينش اسلام ، برترين حقيقت براي شناختن وجود حق است ؛ چرا كه او مبدا و منتهاي هستي است وگويا همه اجزاي هستي پيكان هايي هستند كه به طرف معرفت خداوند جهت گرفته اند، تا او به وحدانيت و احديت شناخته شود ورتبه او در هستي معلوم گردد .روشن است كه اين معرفت ، اقتضاياتي را در عمل ايجاب مي كند .خداوندي كه به حكمت و علم شناخته شد، روشن است كه بندگان خود را بدون هدايت نيافريده است ؛بلكه همه اسباب را براي راه يابي او فراهم ساخته و آنچه كه بايسته است ، از زبان پيامبران الهي و به واسطه وحي بيان كرده است . پس راه كمال ( ( علم و عمل ) ) است ؛ شناخت آنچه كه بايد عمل كرد و عمل به آنچه كه شناخته مي شود : ( ( والعصر ان الانسان لفي خسر الا الذين امنواو عملوالصالحات ... ) ) . خلاصه آن كه دستورهاي قرآن و پيامبر،روشن ترين راه براي كمال آدمي است ؛ حركت در بستر عبوديت خداوند و تلاش براي كسب فضايل اخلاقي و پرهيز از رذايل و آنچه كه موجب آلودگي جسم و روح انسان مي شود و ...چرا كه : ( ( ان الله يحب التوابين و يحب المتطهرين ؛ خداوند بازگشت كنندگان به سوي او و پاكان را دوست دارد ) ) . در فراسوي اين راه ، اوج كمال انسان قراردارد كه همان ( ( لقاالله ) ) و برخورداري از سعه وجودي و نعمت هاي بي پايان الهي است : ( ( فلا تعلم نفس ما اخفي لهم من قره اعين... ؛ هيچ كس نمي داند كه پاداش نيكوكاري اش چه نعمت و لذت هاي بي نهايت است كه موجب روشني دل و ديده مي گردد ) ) ، ( سجده ، آيه 17 ) . بنابراين بايستي از وسايط گذشت و به غايات رسيد .تمام عوامل مادي زندگي ، وسيله اي است تا ما را به آن مقصد برساند.زنهار كه در واسطه ها بمانيم و آنها را ارزش بدانيم ! اگر كسي تمام خانه اش طلا باشد و همه انسان ها نيز خدمتگذار او باشند؛ ولي ازايمان و عمل خالي باشد، هيچ ارزش واقعي در او وجود ندارد؛ بلكه سرگرم اعتبارات و فرو رفته در منجلاب ماديات است . پس ارزش واقعي به آن چيزي است كه در درون آدمي شكل گرفته و ملكه اوشده است . زندگي پيامبران و اولياي الهي ، الگويي روشن براي اين گفته ها است. ;